سفارش تبلیغ
صبا ویژن


هیئت قرآنی تبیان


سلام

این ایام را تسلیت عرض می کنم و برای تمام دلباختگان این خاندان پاک بهترین و پرشورترین و بامعرفت ترین لحظات محرم رو ارزو دارم

حضرت امام حسین (علیه السلام)فرموده اند:  لا یَکْمِلُ الْعَقْلُ إلاّ بِاتّباعِ الْحَقِّ.  بینش و عقل و درک انسان تکمیل نمى گردد مگر آن که از حق، تبعیّت و پیروى کند. (نهج الشّهادة: ص 356، بحارالأنوار: ج 75، ص 127، ح 11. )

تعداد دیگری از احادیث ناب امام حسین علیه السلام را در این لینک بخوانید: احادیث امام حسین علیه السلام

به امید عمل کردن با بصیرت به دانسته ها

التماس دعای فرج

به امید ظهور



نویسنده : مسجد امام الهادی اعتمادیه » ساعت 9:9 صبح روز پنج شنبه 88 دی 3
دیدگاه شما ()


عجب نبود گر از قرآن نصیبت نیست جز نقشی

که از خورشـید ، جز گرمی ، نبیند شخص نابیـنا

عروس حضـرت قـرآن نقـاب آنگـه برانـدازد

که دارالمـلک ایمـان را مجـرد بـیند از غـوغـا



نویسنده : مسجد امام الهادی اعتمادیه » ساعت 11:50 صبح روز یکشنبه 88 آذر 1


الف : پروردگار من - پروردگارا.
از وسوسه هاى شیطانها به تو پناه مى آورم .
- پروردگارا.
به تو پناه مى آوریم از این که چیزى از تو درخواست کنم که بدان آگاهى ندارم .
- پروردگارا.
بر دانش من بیفزاى .
- پـروردگارا.
سینه ام را برایم گشاده دار و کارم را بر من آسان گردان و گره از زبانم بگشاى تا سخنم را در یابند.
- پروردگارا.
مرا و پدر و مادرم را و هرکس را که با ایمان به خانه من در آید و همه مردان و زنان با ایمان را بیامرز.
- پروردگارا.
از جانب خود, فرزندى پاک و شایسته به من عطافرما که تو شنواى دعایى .
- پروردگارا.
مرا در جایگاهى پربرکت فرود آر که تو بهترین فرودآورندگانى (میزبانانى ).
- پروردگارا.
مرا در میان گروه ستمکاران قرار مده .
- پروردگارا.
بیامرز و رحمت آور که تو بهترین رحم کنندگانى .
- پروردگارا.
به من الهام فرما تا نعمتى را که به من ارزانى فرموده اى سپاس بگزارم .
- پروردگارا.
مرا بر گروه تبهکار, پیروزى بخش .
- پروردگارا.
مرا (در هر کار) با صدق و راستى وارد گردان و باصدق و راستى بیرون بر و از جانب خود براى من راهنمایى یارى دهنده قرار ده .
- پروردگارا.
مرا برپادارنده نماز قرار ده , و همچنین از فرزندانم ,پروردگارا.
دعاى مرا بپذیر.
- پروردگارا.
به من دانش عطا فرما و مرا به نیکوکاران بپیوند.
ب : پروردگار ما - پروردگار ما.
از ما بپذیر که تو شنواى دانایى .
- پروردگار ما.
اگر ما فراموش کردیم , یا خطا نمودیم بر ما مگیر.
- پـروردگار ما.
در دنیا به ما نیکى و در آخرت هم نیکى مرحمت فرما, و ما را از عذاب آتش دوزخ در امان دار.
- پروردگار ما.
پس از آن که ما را هدایت فرمودى دلهایمان رادچار لغزش مگردان و از جانب خود بر ما رحمتى ارزانى فرما که تو بخشنده اى .
- پروردگار ما.
پیمانه بردبارى را بر ما لبریز فرما و ما را مسلمان بمیران .
- پروردگار ما.
ما را مشمول رحمت خویش قرار ده و کار ما را به سامان رسان .
- پروردگار ما.
به ما از همسران و فرزندانمان آن عطا فرما که موجب روشنى چشمان ما گردد و ما را پیشواى پرهیزکاران قرارده .
- پروردگار ما.
ما و برادران ما را که در ایمان بر ما پیشى گرفته اند,بیامرز.
- پروردگار ما.
نور ما را به کمال برسان و ما را بیامرز که تو برهرچیزى توانایى .
- پـروردگـار ما.
به آنچه فرو فرستادى ایمان آوردیم و ازفرستاده ات پیروى نمودیم , پس ما را در زمره گواهان (که به پیام رسانى پیامبران گواهى دادند) به شما آور.
- پروردگار ما.
ما شنیدیم ندادهنده اى به ایمان فرا مى خواند(مى گفت ) به پروردگار خود ایمان آوریـد, پـس ایمان آوردیم ,پروردگار ما, گناهان ما را بیامرز و بدیهاى ما را بزداى و ما را بانیکان بمیران .
- پروردگار ما.
آنچه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده فرموده اى به ما مرحمت فرما و ما را در روز رستاخیز خوار و رسوامگردان .
- پـروردگار ما.
ما بر خویشتن ستم روا داشتیم , اگر ما را نیامرزى وبر ما رحم نکنى از زیانکاران خواهیم بود.
- پروردگار ما.
ما ایمان آوردیم , ما را بیامرز و بر ما رحم فرما, توبهترین رحم کنندگانى .


نویسنده : مسجد امام الهادی اعتمادیه » ساعت 11:48 صبح روز یکشنبه 88 آذر 1


آداب معاشرت

در میان جمع، بشّاش و گشاده رو و در تنهایی، سیمایی محزون و متفکّر داشت.
هرگز به روی کسی خیره نگاه نمیکرد و بیشتر اوقات چشمهایش را به زمین میدوخت.
اغلب دو زانو مینشست و پای خود را جلوی هیچ کس دراز نمیکرد.
در سلام کردن به همه، حتّی بردگان و کودکان، پیشدستی میکرد و هر گاه به مجلسی وارد میشد نزدیکترین جای را اختیار مینمود.
اجازه نمیداد کسی جلوی پایش بایستد و یا جا برایش خالی کند.
سخن همنشین خود را قطع نمیکرد و با او طوری رفتار میکرد که تصوّر میشد هیچ کس نزد رسول خدا از او گرامیتر نیست.
بیش ا ز حدِّ لزوم سخن نمیگفت، آرام و شمرده سخن میگفت و هیچ گاه زبانش را به دشنام و ناسزا آلوده نمیساخت.
در حیا و شرمِ حضور، بی مانند بود.
هر گاه از رفتار کسی آزرده میگشت ناراحتی در سیمایش نمایان میشد، ولی کلمه گِله و اعتراض بر زبان نمیآورد.
از بیماران عیادت مینمود و در تشییع جنازه حضور مییافت.
جز در مقام داد خواهی، اجازه نمیداد کسی در حضور او علیه دیگری سخن بگوید و یا به کسی دشنام بدهد و یا بدگویی نماید.



نویسنده : مسجد امام الهادی اعتمادیه » ساعت 11:46 صبح روز یکشنبه 88 آذر 1



نویسنده : مسجد امام الهادی اعتمادیه » ساعت 12:4 عصر روز دوشنبه 88 مهر 6

<      1   2   3      >