روز عاشورا

داره میاد از تو صحرا یه کاروان پرماتم

با پرچمی که نوشته: * کاروان محــــرّم *

می وزه با نفساشون ، سوز یک غم کهنه

می رسند از دل صحرا ، همه با پای برهنه

همه دریده گریبون ، از جامه های سیاشون

بارون تنگ غروبه ، اشک سرخ چشاشون

رو لبا نغمه ی تلخ و حزینه

بی امون میزنند بر سر و سینه

چشمامون مثل ابر آسمونه

گریه مون از پَرِ قنداقمونه

هر جا می رن می پوشونند صورت آیینه ها رو

این کاروان ، کرده جاری حسّ حضور خدا رو

بیرق تیره ی ماتم به دست حضرت آدم

موسی و عیسی گرفته اند بازوی حضرت خاتم

این کاروان عزادار دسته ی اهل بهشته

از رسول و پیمبر ، از اولیاء و فرشته

اشکشون برزخی در حرمینه

نوحه اشون دم * واویلا حسینه *

چشمامون مثل ابر آسمونه

گریه مون از پر قنداقمونه